Ο Άρης όπως πρέπει να είναι στα «μικρά» ματς και το καθαρό γκολ του Μεντίλ

Μετά το διπλό στην Τρίπολη, ο Άρης νίκησε και τον ΟΦΗ με 2-0, και μπορεί από την 3η κιόλας αγωνιστική (μιας και υποδέχεται τον Ατρόμητο) να «αγκαλιάσει» την 5η θέση που είναι πολύ πιθανό να του χαρίσει ευρωπαϊκό εισιτήριο.

Το σημαντικό ήταν οτι σε δεύτερο σερί «μικρό» ματς η ομάδα του Μαρίνου Ουζουνίδη παρουσιάζεται σοβαρή και αποτελεσματική, δείχνοντας μάλιστα εμφανή σημάδια βελτίωσης. Μπήκε πολύ δυνατά, έβγαλε ένταση (την οποία κράτησε σχεδόν σε όλο το 90λεπτο κάτι σπάνιο), είχε ωραίες συνεργασίες, είχε ταχύτητα, είχε γρήγορη σκέψη στο παιχνίδι της και απειλήθηκε ελάχιστα.

Ειδικότερα ήταν από τις λίγες φορές που ο Άρης είναι τόσο απειλητικός, παρόλο που αντιμετωπίζει μια πολυπρόσωπη άμυνα στο μισό του αντιπάλου, βγάζει τόσες φάσεις και δεν «βραχυκυκλώνει».

Από την άλλη θα πει κάποιος – και το είπε ο πιο αρμόδιος, που είναι ο Μαρίνος Ουζουνίδης στη συνέντευξη Τύπου- οι πολλές ευκαιρίες δεν μετατράπηκαν σε γκολ. Γιατί ο Άρης άξιζε τουλάχιστον 1-2 γκολ ακόμη.

Το 1 βεβαίως το πέτυχε με τον Μεντίλ και κανείς δεν κατάλαβε γιατί ο VARίστας Κουμπαράκης κάλεσε τον διαιτητή Κατσικογιάννη για να το ακυρώσει ως χέρι. Γιατί από όσα ριπλέι είδαμε από το συνδρομητικό κανάλι έδειξαν οτι η μπάλα βρήκε στο στήθος ή την κοιλιά του ποδοσφαιριστή του Άρη. Ποτέ στο χέρι! Μόνο εκείνοι το είδαν.

Για να μην πούμε και μερικά άλλα σφυρίγματα του διαιτητή από την Ήπειρο που έδωσαν στους Κρητικούς την ευκαιρία να απειλήσουν, φέρνοντάς τους προς την κιτρινόμαυρη περιοχή σε πλεονεκτικές θέσεις. Ειδικά στον πειθαρχικό έλεγχο «έχασε τη μπάλα».

Από εκεί και πέρα ο Χοσε Σιφουέντες ήταν και πάλι εξαιρετικός και στις δύο πλευρές του γηπέδου και ο κορυφαίος του Άρη κόντρα στο ματς. Ο Ουζουνίδης φαίνεται να έχει βρει το «κουμπί» του και να τον κάνει να παίζει σταθερά καλά. Αν συνεχίσει έτσι, αξίζει ο Θόδωρος Καρυπίδης να κάνει κίνηση αγοράς για τον μέσο από το Εκουαδόρ. Αυτή τη φορά είχε σε καλή μέρα και τον παρτενέρ του.

Καλοί και οι Μάγιο και Σαβέριο με τους οπαδούς του Άρη να μην χειροκροτούν τυχαία τον δεύτερο κατά την αλλαγή του αναγνωρίζοντας οτι αυτή τη φορά συμπατριώτης του Σιφουέντες. Εν αντιθέσει με το ματς της Τρίπολης που ναι μεν σκόραρε αλλά στο υπόλοιπο δεν… υπήρχε.

Ένας άλλος εξτρέμ ο Ντάριο Σπίκιτς άφησε γλυκόπικρη γεύση. Ήταν μέσα στις περισσότερες φάσεις που έφτιαξε ο Άρης, ωστόσο εξακολουθεί να παραμένει… μαλωμένος με το γκολ. Έχει καλά στοιχεία αλλά μέχρι τώρα δείχνει να του λείπει η αντίληψη στην τελική προσπάθεια. Έτσι ο Σαβέριο παραμένει ο μοναδικός εξτρέμ της ομάδας που σκοράρει.

Για τον Μεντίλ μάλλον δεν χρειάζεται να κάνουμε ειδική αναφορά. Από τη στιγμή που ήρθε βρίσκεται σταθερά μέσα στους διακριθέντες του Άρη.

Οσο για τον Λορέν Μορέν που στα τελευταία ματς έμεινε μακριά από το γκολ, κόντρα στους Κρητικούς έβαλε δύο μαζεμένα.  Με ττο πρώτο συνέχισε αλάνθαστος στις εκτελέσεις πέναλτι, ενώ με το δεύτερο έφτασε τα 39 κι έγινε μαζί με τους Μιλόγεβιτς και Κόκε ο πρώτος σκόρερ της ομάδας όσον αφορά τους ξένους ποδοσφαιριστές.

Βεβαίως ο Σέρχιο Κόκε χρειάστηκε 176 παιχνίδια για να φτάσει αυτή την επίδοση και ο Λιούμπισα Μιλόγεβιτς 153. Απόδειξη του πόσο δεινός σκόρερ είναι ο Μορόν.

Επόμενο ματς αυτό με τον Ατρόμητο και πάλι στο Βικελίδης (Κυριακή 13/5, 19:30) και μένει να δούμε αν ο Άρης συνεχίσει να δείχνει για 3ο σερί παιχνίδι αυτή τη σοβαρότητα.

Γιατί αυτά τα «μικρά» ματς ήταν άλλωστε που του στέρησαν την είσοδο στην 4άδα, πλην φυσικά της διαιτησίας που όπως φαίνεται συνεχίζει το… θεάρεστο έργο της και στα πλέι οφ, με τους Κατσικογιάννηδες και τους Κουμπαράκηδες.