Γιουβέντους: Ο Μότα, η αποζημίωση και η υπομονή

Η Γιουβέντους είναι μια ομάδα που όπως όλες οι μεγάλες ομάδες πρέπει κάθε εβδομάδα να παίζει καλά, να νικάει, να ενθουσιάζει τον κόσμο και στο τέλος της ημέρας, να διεκδικεί τίτλους.

Ας είμαστε επίσης ειλικρινείς, είναι Φεβρουάριος και έχει χάσει κάθε ελπίδα για να κατακτήσει κάποιον τίτλο και γενικώς, και στις τέσσερις κατηγορίες που προαναφέραμε μοιάζει να έχει αποτύχει.

Ο Τιάγκο Μότα απολύθηκε και την ομάδα ανέλαβε προσωρινά ο Ίγκορ Τούντορ.

Όταν η Γιουβέντους πήρε τον Μότα με συμβόλαιο ως το καλοκαίρι του 2027 νομίζω ότι ήξερε τι έπαιρνε. Αν κάποιος στην Γιουβέντους πίστευε ότι έχει ένα μαγικό ραβδί και θα κάνει ότι έκανε στην Μπολόνια, στην δεύτερη σεζόν του εκεί, τότε και αυτός πρέπει να απολυθεί μαζί με τον 42χρονο προπονητή. Γιατί μιλάμε για ένα λάθος που κοστίζει στην Γιουβέντους δεκαπέντε εκατομμύρια Ευρώ με την αποζημίωση και – επειδή πάντα πιστεύω ότι ένας προπονητής δεν μπορεί και δεν πρέπει να κρίνεται στον έναν χρόνο δουλειάς – μπορεί να μην είναι και λάθος.

Τα “καράβια” είναι σίγουρα εντελώς διαφορετικά. Ο Τιάγκο Μότα για πρώτη φορά πήρε στα χέρια του έναν τόσο σημαντικό σύλλογο όπου μόνο την δομή να μπορέσεις να αντιληφθείς για να κάνεις την δουλειά σου όπως θες, χρειάζεται παραπάνω χρόνος. Ο Μότα χρόνο δεν είχε, είχε επίσης μια εμμονή στον δικό του τρόπο παιχνιδιού (συγγνώμη αλλά για αυτόν τον πήραν από την Μπολόνια), μίλησε ειλικρινά για τους παίκτες του μετά τον αποκλεισμό στο κύπελλο από την Έμπολι (και δεν άρεσε στα… “παιδιά”) και έχει πολλές ισοπαλίες (εδώ μπαίνει στο κόλπο και ο κόσμος που θέλει πάντα και μόνο νίκες).

Αυτά είναι τα τρία πράγματα που πλήρωσε και του στοίχισαν την δουλειά του.

Πέρσι το πρωτάθλημα το πήρε η Ίντερ και νομίζω ότι αν πίστευε κάποιος ότι η Γιουβέντους μπορεί να κοντράρει την Ίντερ φέτος, δεν θέλω καν να συζητήσω μαζί του, άλλη κλάση ομάδας αυτή του Σιμόνε Ιντσάγκι. Η Νάπολι πήρε έναν προπονητή που ήξερε που έμπλεκε και που έχει γνώση από μεγάλα “καράβια”. Η Αταλάντα έχει έναν προπονητή που είναι εκεί εννέα χρόνια. Η Μπολόνια ήταν μια έτοιμη στρωμένη δουλειά που έβαλε έναν καλό προπονητή στην θέση του Μότα. Πάνω κάτω η Γιουβέντους είναι εκεί που πρέπει να είναι, στα όρια της τετράδας. Θα έπρεπε να είναι αρκετό αυτό και να πεις είμαι ικανοποιημένος σαν φίλος της Γιουβέντους; Όχι βέβαια, απολύοντας όμως τον Μότα μετά από μισό βήμα μπροστά σαν ομάδα, κάνεις δύο βήματα πίσω.

Με προσωρινό προπονητή για τρεις μήνες και μοναδικό στόχο την τετράδα που οδηγεί στο Champions League είναι πολύ πιθανό η Γιουβέντους να μην τα καταφέρει και η κατάσταση θα γίνει ακόμη χειρότερη οικονομικά για όποιον νέο προπονητή έρθει το καλοκαίρι.

Με νέο προπονητή επίσης από το καλοκαίρι θα χαθεί και πάλι αρκετός χρόνος μέχρι και ο νέος να κατανοήσει τι και πως συμβαίνει και δουλεύει σε αυτόν τον τεράστιο σύλλογο. Ίσως το μόνο που θα μπορούσε να βοηθήσει την Γιουβέντους τώρα θα ήταν είτε να φέρει τον καινούριο της προπονητή άμεσα για να μην χαθεί χρόνος το καλοκαίρι ή να επιμείνει στον Τιάγκο Μότα αλλά αυτό, πάει, χάθηκε.

Για την ιστορία ο Τιάγκο Μότα συγκέντρωνε 1,79 βαθμούς ανά παιχνίδι στο πρωτάθλημα όσους ακριβώς πέρσι με την Μπολόνια και καλύτερα από την πρώτη του χρονιά εκεί. Ξέρω τα μεγέθη είναι διαφορετικά αλλά επειδή είμαι άνθρωπος της υπομονής και πιστεύω ότι οι παίκτες και ο κόσμος δεν θα έπρεπε να έχουν τόση δύναμη στο ποιός προπονεί μια ομάδα, εγώ θα κρατούσα τον Τιάγκο Μότα και αν η ομάδα δεν βελτιωνόταν την επόμενη σεζόν… αντίο.

Αυτά από έναν φίλο της Πάρμα.